როგორი კარგი ვარ!
როგორი მსუბუქი!
ვითომც არაფერი,
ქარს ისე მივყვები.
სავსე ვარ სურვილით,
ჩუმად რომ ჩამითქვი
და მერე გულდაგულ
პირი მომიკარი.
აბა, კოჭისძაფი
როგორ გამიძლებდა?
გაწყდა
და წავედი.
ღირს ქვეყნად გაჩენა,
რომ ერთხელ გაფრინდე,
ისე,
არსაითკენ.
ვაი!
ქარი ჩადგა
თუ მხარი მეცვალა?
ძირს რატომ ვეშვები?
თვალი შემასწარი,
ვიდრე
ნაძვისწვერი
ლახვარს მომაგებებს,
ბუხ! - გავთქვამ ყველაფერს
და
ხეზე
დაკიდულ
ნაფლეთად
ვიქცევი!
1986
10 years ago
No comments:
Post a Comment